Evet cocukca davrandım

Ben can sıkıcı birisiyim.
İnsanlarla samimi olmak istediğimde ki bu nadiren oluyor, onların tamamen samimi olmalarını bekliyorum. Karşı tarafın bir özeli olmasını doğal karşılamam gerektiğini ihmal ediyorum çoğun. Çok az konuştuğum, konuşabildiğim birkaç kişiyi de benden hızla uzaklaştırmayı ustalıkla beceriyorum. Aslında bunu isteyerek yapmıyorum. Ama karşımdaki insanın “ben” olmaktan kaynaklanan kalın sınırlarını görmek rahatsız ediyor beni. Hele karşımdaki kişinin sınırları ifade eden söylemleriyle karşılaştığımda ben daha kalın çizgilerin, sınırların duvarların arakasına geçiyorum. İnanın bu sınırların arkasında daha da bunalıyorum.
Eğer karşımdaki kişi “bu keyi” demişse bu bana sınırları hatırlatıyor. İstemeden kendimi sıkıcı benliğimin duvarlarına hapsediyorum, birinin bu duvarları yıkmasını bekleyerek. Ama samimi olduğum, olmak istediğim insanlara karşı böyle duvar oluşturmaktan da utanıyorum sonuçta.
Özür dilerim. Öğretmen öğrenci sınırı koymak en tabi hakkınız benimle samimi olmak zorunda değilsiniz zaten, bu şekilde tepki vermem çok çocukça biliyorum, ama istemeden oldu.
Beni sadece insanın her koşulda neşeli olmayı başarabileceğini görmek şaşırtmıştı, ama bir an bu neşenin sosyal yaşamda bir maske olabileceği ihtimalini düşününce canım sıkıldı.
Neyse her halükarda ben can sıkıcı birisiyimdir ve canınızı sıktıysam özür dilerim.